همراه

سعی می کرد دستش رو از دستش مادرش بیرون بکشه ولی موفق نمی شد. با یه دست آب نبات رو تو دهنش جابجا می کرد و کشون کشون دنبال مادرش می رفت. حرف های مادرش با زن همسایه تمومی نداشت. احساس کرد داره خفه می شه. مامان، مامان من تشنمه . اصلا صداش تو هیاهوی زن ها بگوش کسی نمی رسید. داشت گریه اش می گرفت. مامان من تشنمه. بچه الهی خفه خون بگیری که منو اینقدر حرص می دی.چقدر حرف می زنی . الهی بمیری که من از دستت راحت بشم . همه زندگیمو باید تو رو تر وخشک کنم . خدایا من چه گناهی کردم که بچه ام همش باید نق بزنه. وای خواهر اینقدر خودتو اذیت نکن. یه چیزی بذار دهنش ساکت می شه. دست مادر تو کیف دنبال یه چیزی می گشت. از لای یه مشت کاغذ خورده، یه تیکه آدامس نصفه پیدا کرد داد بهش و گفت: بخور فقط خفه خون بگیر. صدای استاد بلند شد. آقا شما با شمام که ته کلاس نشستید. حواستون کجاست? هیچوقت تو کلاس تو بحث ها شرکت نمی کنید. این بی توجهی های شما یادم می مونه. استاد من ... کافیه آقا. نمی خوام چیزی بگید. بعضی از این دانشجوها فقط با حرف های مزخرف وقت کلاس و می گیرن. استاد من که ... بفرمائید بیرون آقا. کلاس جای این پر حرفی ها نیست . بفرمائین...

پایان