گذرا

واقعا ستودنی است . نه بعنوان یک اسطوره بلکه چون هنر مندی که سالها بی تمنای کف زدن, تنها نواخته و نواخته . اکنون با نگاهی چنین نافذ چه چیز را انتظار می کشد. کاش می شد با او ماند